شفق: "اعتماد" و "شرق" دروغ میگویند

به گزارش نما به نقل از پایگاه 598، از ابتدای هفته جاری برخی از رسانه های جریان اصلاح طلب اقدام به انتشار مطالب علیه مستند «من روحانی هستم» کرده اند. مستندی که 4 ماه است که در سطح دانشگاههای کشور در حال اکران است اما به یکباره برخی احساس تکلیف کرده اند تا این مستند را مورد هجمه قرار دهند. در این میان فعالیت دو رسانه خاص یعنی روزنامه شرق و روزنامه اعتماد قابل توجه است.

این دو روزنامه مطالبی منتشر کرده اند که هر فرد منصفی که فیلم را دیده است را به خنده وا می‌دارد. خنده و البته افسوس ازاین فضای آلوده رسانه ای که متاسفانه بعضی از رسانه ها با ایجاد حاشیه امن سیاسی برای خود به هر بداخلاقی رسانه ای دست میزنند و برای این کار به دروغ و افترا هم متوسل میشوند.

گروه چند رسانه ای شفق ضمن تکذیب مطالب خلاف واقع انتشار یافته در روزنامه های شرق مورخ شنبه 6 اردیبهشت 93 و یکشنبه 7 اردیبهشت 93 و همچنین روزنامه اعتماد مورخ شنبه 6 اردیبهشت 93، اقدام خلاف اخلاق و شان رسانه در این دو روزنامه را عاملی برای فشار رسانه ای به گروه های جوان به منظور افزایش هزینه فعالیت رسانه ای برای آنان میداند که یادآور فعالیت های زنجیره ای روزنامه ها دوران اصلاحات می باشد. در ادامه به برخی از مطالب کذب و خلاف واقع این دو روزنامه اشاره می گردد:

1) روزنامه شرق درمطالبی عنوان کردند که گروه چند رسانه ای شفق در سایت خود درج کرده است: «درست است که این وب‌سایت گروه رسانه‌ای شفق است اما تا جایی که می‌توانید از آن کپی کنید و حتی به نامش هم اشاره نکنید.». با این نیت که گروه چند رسانه ای شفق را یک گروه کوچک و غیر حرفه ای که تمایل به فعالیت های مخفی و بدون نام دارد معرفی نماید. این در حالی است که چنین مطلبی در سایت گروه چند رسانه ای شفق به نشانی www.shafaghmedia.ir اصلا قید نشده است. گروه چند رسانه ای شفق در اکثر سایتهای شبکه اجتماعی صفحه رسمی دارد و همه خروجی های تصویری خود را با لوگوی گروه چند رسانه ای شفق منتشر می نماید. این ادعاها که بی تردید ساخت آن فقط از ذهن های بیمار بر می آید به همین جا خلاصه نشده و روز گذشته یکی از سایت های وابسته به همین جریان ادعای عجیب تری را مطرح نموده است مبنی بر اینکه گروه چند رسانه ای شفق در وبسایت خود اعلام کرده است فکر کردن به جای مردم را رسالت خود می داند؟!!

2) روزنامه شرق در گزارش خود بیان میکند که در بخشی از فیلم «تصویری که مشخص است به‌صورت پنهانی از محمدجواد ظریف عضو تیم مذاکره‌کننده فیلمبرداری شده پخش می‌شود. این شنود تصویری حاوی مکالمه‌ای از البرادعی و ظریف است که در آنجا ظریف قدرت گرفتن مخالفان دولت اصلاحات در صورت عدم توافق با ایران را به او گوشزد می‌کند.» بی تردید استفاده از واژه هایی همچون شنود تصویری و تصویر برداری پنهانی و ... در راستای همان هدف ذکر شده در بند شماره 1 مبنی بر نیت روزنامه شرق برای ساخت تصویری غیر واقعی از گروه چند رسانه ای شفق می باشد. این در حالی است که این تصاویر از مستند "ایران و غرب" ساخت شبکه بی بی سی انگلیسی گرفته شده است که اتفاقا آقای دکتر ظریف و بسیاری از مسئولین وقت با این مستند مصاحبه رسمی داشته اند. پس از آن نیز بسیاری از مستندهای ساخته شده در مورد پرونده هسته ای ایران از این فیلم استفاده کرده اند که واکنشی از سوی آقای ظریف نداشته است.

3) همچنین روزنامه اعتماد در خبر کذب دیگری عنوان کرده است مستند "من روحانی هستم" «مستندي كه در ابتدا به صورت محرمانه در محافل سياسي دست به دست چرخيد و حال سر از دانشگاه اميركبير و علامه طباطبايي در آورده است.» این در حالی است که مستند من روحانی هستم در یک پوشش وسیع خبری در تاریخ 9 دی 1392 همزمان با تولد ریاست جمهور به طور اینترنتی رونمایی شد و اولین رونمایی حضوری آن در تاریخ 20 بهمن 1392 در دانشکده حقوق و علوم و سیاسی دانشگاه تهران، بود. این اکران دانشگاهی که اولین اکران دانشگاهی "من روحانی هستم" بود با استقبال زیاد دانشجویان مواجه شد و البته خبر اکران آن نیز پوشش وسیعی داشت. پس از آن نیز در دانشگاه های بسیاری اکران شد و همچننی از طریق سایت موسسه سفیر به فروش اینترنتی هم رسید. این مستند هیچ گاه در محافل سیاسی دست به دست نچرخید زیرا مخاطب آن منحصرا سیاسیون نبودند. این مستند از همان روز اول بصورت عمومی اکران شد و در رابطه با این اکران ها اطلاع رسانی کافی صورت گرفت.

قسمت تاسف بر انگیز و البته خنده دار ماجرا اینجاست که این رسانه ها تاکیدا دارند در تیترهایشان از واژه "سی دی" استفاده کنند در حالی که ظاهرا نمی دانند دیگر دوران سی دی به پایان رسیده است و الان این قبیل فایلها بر روی "دی وی دی" و یا وسیله های انتقال با فناوری بالاتر منتقل می شوند. اصلا حجم فایل مستند "من روحانی هستم" از ظرفیت یک سی دی بیشتر است!!

البته بر ما پنهان نیست دلیل استفاده مکرر از این واژه.

متاسفانه این روزنامه ها با ایجاد حاشیه امن سیاسی برای خود هر نوع افترا و تهمتی را به هر موضوعی با اطمینان می‌زنند بدون اینکه نگران عواقب و برخوردی باشند. اما مطمئنا افکار عمومی که خود بهترین قضاوت را میکنند و جواب این شایعه پراکنی ها و این اخبار کذب چیزی جز بی اعتمادی مخاطبان این رسانه ها به آنها نیست.